Από τη μία η διαδικασία συγκέντρωσης των τιμών των φαρμάκων από όλες τις χώρες της Ευρώπης, με τις απαραίτητες αναγωγές των τιμών λόγω των διαφορών στη συσκευασία και περιεκτικότητα για να καταλήξουν στο μέσο όρο των τριών φθηνότερων τιμών, είναι ένα «σταυρόλεξο για έμπειρους λύτες» ειδικότερα αν προσθέσεις και το χρόνο που χρειάζεται για τη διερεύνηση για το αν έχουν λήξει ή όχι τα πατέντα και πάει λέγοντας. Η κακοδαιμονία της ελληνικής δημόσιας διοίκησης έχει πάντα ρίζες στην υποστελέχωση με έμπειρους ανθρώπους και στις πολύπλοκες αναποτελεσματικές διαδικασίες.
Η προοπτική της έλλειψης φαρμάκων είναι επίσης μια σοβαρή παρενέργεια αυτής της καθυστέρησης, αφού ήδη έχουν «φρενάρει» οι παραγγελίες με τα φαρμακεία, τις φαρμακαποθήκες και τους εισαγωγείς να περιμένουν να προχωρήσουν σε παραγγελίες με τις νέες τιμές. Κι αυτό έρχεται να επιβαρύνει ήδη την αγορά που έχει «στεγνώσει» από ρευστό.
«Ας βγει με λάθη!... και θα τα βρούμε στις ενστάσεις. Δεν θα είναι πρώτη φορά», δήλωσε στέλεχος της φαρμακοβιομηχανίας που και από την πλευρά της πιέζει για την εξεύρεση άμεσης λύσης στο σοβαρό αυτό πρόβλημα. Και αν αυτό ακούγεται περίεργο, ο λόγος είναι ότι, αν η φαρμακευτική δαπάνη ξεπεράσει τα γνωστά πλαφόν θα κληθούν να επιστρέψουν χρήματα με τη διαδικασία του clawback που τη θεωρούν ανισόρροπη και αδιαφανή!
Τελικά το ότι υπάρχουν αντικειμενικές δυσκολίες, δεν αλλάζει το γεγονός ότι χάνεται ένα εκατομμύριο ευρώ καθημερινά και η ηγεσία του Υπουργείου που έχει την ευθύνη για τις αποφάσεις, πρέπει να πιέσει προς κάθε κατεύθυνση για να βρεθεί λύση. Το ερώτημα του ενός εκατομυρίου € (την ημέρα!) πρέπει να απαντηθεί!